Diamantmuseum

Gisteren ben ik het Diamantmuseum in Anwerpen gaan bezoeken.
Ik mocht hier jammer genoeg geen foto's maken maar heb wel een persmap meegekregen. Ook heb ik gelukkig een aantal foto's op internet kunnen vinden van de werken die mij het meeste aanspraken.

Momenteel loopt er een tentoonstelling die over de diamantontginning in Brazilië gaat.
Je kan er veel informatie krijgen over hoe en waar ze de diamanten vinden.
Diamanten zien er uiteraard niet uit hoe wij ze kennen als ze pas uit de grond gehaald worden.
Er is een lang en omslachtig proces nodig om een diamant te laten glinsteren.
Je kan in dit museum nauwkeurig elke stap volgen die er gezet wordt, van hoe ze uit de grond komen tot hoe ze bij de particulieren terrecht komen. Ook kan je een zorgvuldige uitleg genieten van de verschillende slijpvormen. De meeste bekende is uiteraard de briljant, dit is de slijpvorm met de meeste hoeken en dus ook met de meeste schittering (zie afbeelding hieronder).

Er zat zelfs 'live' een diamantslijper, zijn werk te doen. Zo wordt de heel theorie visueel en wordt alles duidelijk. Het museum heeft een indrukwekkende collectie juwelen en stenen om te bezichtigen.
Eén van de bekendste werken (die op dit moment niet aanwezig was) is de tennis raket die met meer dan 1600 diamanten bezet is (zie afbeelding hieronder).

Mijn persoonlijke favoriet, is de broche in de vorm van een pauw (zie afbeelding hieronder). Ik vind het zo ontzettend fascinerend hoe minuscuul sommige versierinkjes zijn en hoe nauwkeurig deze uitgewerkt zijn. Ik vind dit echt een zeer aparte kunstvorm, die ik zelf ook heel graag zou willen beoefenen.

Diamantmuseum Antwerpen

Morgen plan ik een bezoek naar het diamantmuseum in Antwerpen. Ik ben hier nog nooit geweest dus ik heb op voorhand wat opzoekwerk verricht zodat ik weet wat ik kan verwachten.
Er loopt momenteel een tentoonstelling over de diamantontginning in Brazilië. Hiervan ben ik absoluut niet op de hoogte dus ik kan eigenlijk alleen maar bijleren.

Wat ik natuurlijk ook verwacht, is een prachtige collectie van unieke, oude juwelen te zien. Ik ben erg voor alles wat blinkt dus ik denk dat ik hier erg van ga genieten.

Ik vrees dat ik hier geen foto's mag maken, dat vind ik jammer want ik had graag de juwelen vastgelegd. Vooral omdat het mij fascineerd hoe al die kleine details in elkaar zitten en ik dit graag zelf ook zou kunnen.

Modemuseum Hasselt

In het Modemuseum van Hasselt lopen momenteel twee tentoonstellingen. Eén fototentoonstelling, genaamd 'le regard de PERSONAE' en één modetentoonstelling, genaamd 'Prints'. De fototentoonstelling is van Malou Swinnen. Ze heeft gestudeerd aan de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten in Hasselt, atelier fotografie en is leerkracht plastische opvoeding. Er hangen twee fotoreeksen. Eén reeks met allemaal kleine formaten in zwart-wit en één reeks van grote vierkanten kleurenfoto's. De reeks met kleurenfoto's ('le regard de Personae) is eigenlijk een vervolg op de andere, zwart-wit tentoonstelling ('Personae').

Het is een vervolg, een manier om te laten zien hoe de vrouw getransformeerd wordt met een kledingstuk dat aan haar kleeft als een tweede huid. Enkele van de kledingstukken (die voorbijgaan aan de decoratieve en funtionele aard van het product) zijn ontworpen door grote Belgische namen als: Dries van Noten, Ann Demeulenmeester en Walter Van Beirendonck.

Ik vind dit een heel leuke tentoonstelling. Wat er vooral opvalt, is dat de personen op de foto's 'gewone' mensen zijn. Ze zijn niet speciaal opgemaakt of geïdealiseert en dat charmeerde mij. De kledingstukken die de modellen dragen, zijn vaak allesbehalve draagbaar, maar dat geeft net de sterkte aan de foto's. De kledingstukken geven de personen de er op staan een vervreemdend uitzicht waardoor je langer en dieper gaat kijken.

De hoofdtentoonstelling is nog steeds 'Prints'. Deze tentoonstelling gaat over de geschiedenis in het versieren van onze stoffen sinds 1750. Uiteraard gaat het versieren van stoffen terug tot in de Oudheid, waar met natuurlijke kleuren, afkomstig van planten en dieren, werkten. Het onstaan van de textieldruk in Europa vindt haar oorsprong in het India van 2000 jaren voor onze tijdsrekening. Via handel van de Verenigde Oost-Indische Compagnie weren de stoffen geïntroduceerd in Europa. Het aantrekkelijke kleurgebruik kon de Europeanen verleiden en doen dromen van  meer exotische oorden. Op de zolder kan je kledingstukken vinden van 1750-1879, op de eerste verdieping van 1880-1939 en op de begane grond van 1960-2000. Het is dus de bedoeling dat je op de zolder begint en zo je weg naar beneden baant. Op deze manier doorloop je als het ware de geschiedenis van onze textieldruk. Verbazingwekkend is de collectie uit de jaren '60 waar de ontwerpers hun onderwerpen vonden in de Opart,Popart en de hippiecultuur.

Ik draag zelf heel graag kleding met prints dus dit was voor mij absoluut een geweldige tentoonstelling. Ik stond versteld van de prints van vroeger en hoe die de laatste jaren weer allemaal aan het terugkeren zijn. De ontwerpers van de kledingstukken ontgingen mij volledig omdat ik zo druk bezig was met het bekijken van de stoffen en de opdruk. Dit is ook de eerste tentoonstelling waar ik het jammer vond dat ik het niet mocht aanraken. Stof is een gegeven om te voelen en net dat mocht hier niet.

Op de zolder stond er een collectie uit de Franse Revolutie en die vond ik echt super om te zien. De hoepelrokken en de, toch, soepele plooival van de kleding spraken mij enorm aan en deden mij een beetje geloven dat ik in de verkeerde tijd geboren ben.



Stijn Ank

Stijn ank is een Belgische beeldhouwer van 34 jaar.

Zijn beeldhouwwerken ontstaan uit een volgehouden onderzoeksproces. Hij giet verschillende lagen gekleurde plaaster in een mal die constant van vorm wisselt. Soms doet hij dit nauwgezet, soms heel onstuimig. Hij onderzoekt vanuit zijn persoonlijke intuïtie. Op deze manier tracht hij een leegte zichtbaar te maken met zijn sculpturen. Het is niet de bedoeling dat de objecten 'plaats innemen' maar eerder subjectief aanwezig zijn. De toeschouwer kan kiezen om ze te aanschouwen, of om er helemaal aan voorbij te lopen.

Momenteel exposeert Ank in CIAP Hasselt. Deze tentoonstelling loopt van 03.12.2011 tot en met 15.01.2012.

Ik ben deze werken gaan bekijken en vond het heel interessant om ze te onderzoeken. Wel vind ik het jammer dat er zo weinig uitleg bij de werken is. Ik heb het gevoel dat ik meer informatie nodig heb om een gegrond beeld van deze expositie te kunenn vormen. Puur estetisch gezien vind ik deze werken afschuwelijk en zou ik ze bijvoorbeeld nooit in mijn interieur willen plaatsen. Maar als je uitgaat van zijn concept (nl. het onderzoeken van de verschillende vormen die je uit een mal kan halen), zijn het zeer interessante objecten om te onderzoeken. Ik ben echt van dichtbij alle laagjes plaaster gaan bekijken en beginnen te zoeken naar hoe hij de kleuren heeft gemengd.

Deze tentoonstelling spreekt mij aan omdat hij zo anders is dan alle anderen. Anders in de zin van, conceptueel, maar toch vatbaar. Het blijft geen ijl gegeven dat verdwijnt in de ruimte.

Ook vind ik deze objecten perfect passen in het plaatje van CIAP. Het zouden materialen kunnen zijn die je vind op de site rond CIAP zelf want, net zoals het pand zelf, doen de werken erg industrieel aan.

Maus

Ik heb de graphic novel 'Maus' van Art Spiegelman gelezen. Het is een roman die over de Tweede Wereldoorlog verteld door middel van symboliek en illustraties met tekst. Oorspronkelijk werd het verhaal in twee delen uitgegeven maar ik heb een versie gevonden (in het Nederlands!) waar je het complete verhaal in één boek hebt. In 1992 won Art Spiegelman hiermee de Pulitzer-prijs Special Award (een prestigieuze Amerikaanse literatuurprijs die op basis van kunst en letteren wordt uitgereikt). Het verhaal gaat eigenlijk over de vader van de auteur/illustrator. Hij was een Poolse Jood die moest zien te overleven ten tijde van de Holocaust. De symboliek in de graphic novel is echt verbluffend.  De Joden worden voorgesteld als muizen, Duitsers als katten, Fransen als kikkers, Polen als varkens, Amerikanen als honden,...
Bovendien is de naam 'Maus' niet enkel verwijzend naar de muizen die de Joden voorstellen, maar is een 'Maus' ook nog eens een tank uit de Tweede Wereldoorlog. Op de afbeelding hier rechtsboven kan je goed zien hoe symbolisch Spiegelman vaak gewerkt heeft. Het wegje waarop ze lopen is min of meer in de vorm van een hakenkruis getekend. Hij gebruikt ook vaak echte namen in de novel.

Ik vond het erg speciaal om een oorlogsverhaal op deze manier te lezen. Ik had al veel van deze strip gehoord maar had nog nooit de moeite gedaan om hem effectief te lezen. Normaal gezien lees/kijk ik niet graag naar verhalen over oorlogen maar voor deze maakte ik graag een uitzondering. De strip is vaak hard maar zo is de oorlog nu eenmaal. Zeker voor de jaren '70 vind ik dit soort van verhalen erg vernieuwend. Ik vroeg mij direct af, als je deze strip zou maken in onze tijd, zou je ongetwijfeld van over heel de wereld commentaar krijgen (niet dat hij die toen niet gekregen had maar nu zouden er toch bepaalde mensen er erg aanstoot aan nemen) want onze generaties zijn veel onverdraagzamer dan de mensen in de jaren '70. Dit soort verhaal drukt je met de neus op de feiten en daar hou ik wel van.

Frida

Ik heb de film 'Frida' gekeken van Julie Taymor. Deze film gaat over het bewogen leven van de Mexicaanse kunstschilderes Frida Kahlo.
Frida is geboren in Coyoacan (wijk van Mexico-stad) op 6 juli 1907.
Reeds op jonge leeftijd (16) wordt ze getroffen door kinderverlamming. Hier houdt ze een verlamming aan haar rechterbeen aan over. Ze heeft het hier erg moeilijk mee en houdt er een groot complex over. Tot overmaat van ramp raakt ze op haar zeventiende ook nog eens betrokken bij een busongeluk. De bus waar ze in zat werd aangereden door een tram. Ze heeft breuken over heel haar lichaam en moet noodgedwongen maandenlang in bed blijven. Hierdoor besluit ze om te gaan schilderen. Kahlo schildert voornamelijk zichzelf. Haar moeder bevestigde spiegels aan haar bed zodat ze zichzelf kon zien en zo kon schilderen. Haar werken worden gerekend tot het surrealisme.Wat erg opvalt in haar werken zijn haar doorgroeiende wenkbrauwen en haar op de bovenlip. Kahlo wordt gezien als een van de grondlegsters
van het feminisme door haar vrijgevochten geest, ze weigerde om haar lichaams- en gezichtshaar te scheren. Haar werken worden gekenmerkt door vrolijke en rijke kleuren in een ietwat vervreemde achtergrond. Ze gebruikt het schilderen als remedie voor de angsten voor het leven die zij bezit. Ook voelt ze zich vaak erg eenzaam.
Frida trouwt op 22jarige leeftijd met Diego Rivera maar ze hadden beide vele buitenechtelijke relaties (Frida met mannen én vrouwen). Toch wilde graag een kind maar door de bekkenbreuk (en vele andere breuken) die ze opgelopen had tijdens het busongeval, kan Frida geen normale zwangerschap aan. Ze krijgt dan ook een miskraam. Frida en Diego scheidden maar hertrouwen een aantal jaren later weer. In 1954 is ze overleden. Vermoedelijk heeft ze zelfmoord gepleegd. Ze ging de geschiedenis in, met in haar afscheidsbriefje de zin: 'Ik hoop dat het einde vrolijk is en hoop nooit meer terug te keren'.

Ik vond dit een heel speciale film. Het leven van Kahlo is erg realistisch in beeld gebracht. Ik hou erg van haar werk en daarom heb ik deze film gekozen. Salma Hayek zet hier een perfect beeld neer (in mijn ogen) van hoe Frida werkelijk geweest is. Als ik aan het leven van Kahlo denk, wordt ik bijna melancholisch. Deze vrouw heeft zoveel dingen meegemaakt in haar korte leven. Ik bewonderde haar al voor de film maar de film heeft dat nog sterker gemaakt, alleen al door de knappe acteerprestatie van Hayek.

Fricties n°3

Vrijdag 25 november '11 ben ik voor de tweede keer naar 'Fricties' in Ccha geweest. Net zoals vorig jaar ben ik weer met gemengde gevoelens naar huis gegaan.

De eerste voorstelling van de avond was 'Women' van Ugo de Haes. Het was een dansvoorstelling waar, raar maar waar, geen muziek aan te pas kwam. De voorstelling draaide om de geluiden en bewegingen van de danseressen zelf. De dames zuchtten, hijgden,... Dit om te benadrukken dat dans puur draait om gevoel, om ademhaling en beweging. Allemaal vrouwen, helemaal in het zwart, dansten een choreografie die soms ongecontroleerd leek maar het ongetwijfeld niet was. De dans was een harmonie van kronkelende lichamen die zich van links naar rechts op het podium bewegen, ondersteund door hun eigen ademhaling.

Ik vond dit een zeer vreemde voorstelling. Ik kan niet zeggen of ik het echt goed of slecht vond. Ik vond het zeker intrigerend om te zien hoedat je ook een dansvoorstelling kan ontwikkelen zonder muziek te gebruiken. Er was ook een duidelijk verschil in niveau tussen de danseressen. Sommige werkten hun bewegingen nauwkeurig af en sommige leken 'amateuristisch'.

De tweede voorstelling van de avond was 'Solo on Bach & Glenn van Albert Quesada. Hier werd gedanst op de 'repetitiemuziek' van de choreograaf. Op de achtergrond speelde een soort interview met de choreograaf waar hij aan het brainstormen is over de dansvoorstelling en de muziek die hij wil gaan gebruiken. De danseres danst op de stukjes muziek uit het interview.

De danseres komt heel timide over. Ze gebruikt kleine, introverte bewegingen. Mij sprak deze voorstelling niet echt aan omdat ik het nogal saai vond. Het was té rustig, té introvert voor mij. Ik hou van een meer dynamische dans. Dit was eerder conceptueel. Het verschil met de eerste dans was dan ook de dynamiek.

Na deze voorstelling gezien te hebben gaat mijn voorkeur toch uit naar 'Women'.

Na de pauze ging 'Fricties' verder met de acrobatische dans 'No man is an Island' van Erik Kaiel. Een man ligt op de grond, levensloos. Plots komt er een ander man en die begint een acrobatische dans OP de man, MET de man, die op de grond ligt.

Dit gaf een een heel speciaal beeld. De man die de dans leidde, raakte de grond geen enkele keer. Hij danste als het ware op een 'eiland' van vlees en bloed. Ik vond dit een heel sterke performance. Vooral door zijn originaliteit maar ook door uitvoering.

De vierde en laatste voorstelling van de avond was 'Freeze!' van Nick Steur.

Dit is een jonge kunstenaar die pas is afgestudeerd aan de toneelacademie van Maastricht.

Hij deed een performance die de wetten van de zwaartekracht trotseert. Hij balanceerde stenen op elkaar. Op zich niet zo speciaal, tot je ziet welk formaat stenen hij laat balanceren. Hij gebruikt een kleine steen als basis en plaats hier telkens grotere stenen bovenop. De manier waarop hij de stenen plaatst doet vermoeden dat er vals wordt gespeeld. Maar dit is helemaal niet het geval. Hij plaatst de stenen op zo een manier dat ze perfect in evenwicht zijn. Hier is veel concentratie voor nodig. Hij vraagt dan ook om uiterlijke stilte. Op de achtergrond speelt wel een tekst die hij eerder heeft opgenomen. Hierin legt hij zijn eigen visie op zijn werk uit.

Ik vond dit heel speciaal. Ik heb veel bewondering voor deze jongeman omdat hij iets heel anders aandurft dan we gewoon zijn. Dit is wetenschap en kunst in één.

Ik denk wel dat ik volgend jaar terug naar 'Fricties' ga omdat ik hier telkens een andere kijk kan ontwikkelen en in aanraking kom met kunsttakken die ik normaal gezien zelf niet zou kiezen.

Hij

Fricties!!!

Op vrijdag 25 november ga ik voor de tweede maal naar 'Fricties' in het cultuurcentrum van Hasselt.
Het zogehete 'Festival voor avonturiers'.
Vorig jaar ging ik met gemengde gevoelens naar huis. Er waren twee toneelstukken waar ik zwaar van onder de indruk was. Anderzijds waren er ook twee voorstellingen die mij absloluut niet konden bekoren.

Om mij mentaal al wat voor te bereiden heb ik informatie opgezocht over het programma van komende vrijdag.
Het programma bestaat uit:
- Women van Ugo de Haes
- Solo on Bach & Glenn van Albert Quesada
- No man is an island van Erik Kaiel
- Freeze! van Huis van Bourgondië/Nick Steur

'Women' van Ugo de Haes, is een dansvoorstelling die gegeven wordt door vrouwen in hun dertiger-, veertiger- en vijftiger jaren. Het zal een ballet choreografie zijn die gemengd is met hedendaagse dans.

'Solo on Bach & Glenn' zal een solo-dansvoorstelling zijn.

'No man is an island' is eveneens een dansvoorstelling maar zal een totaal ander karakter hebben vermits dit een komische duo-dans is met onder andere invloeden van de acrobatie en breakdance.

'Freeze!' is een performance die de wetten van de natuur uitdaagt.

Ik heb gekozen om hier heen te gaan omdat ik mij wil openstellen voor domeinen waar ik normaal gesproken niet voor zou kiezen.
Ik vind dat je als pkv 'er ook moet openstaan voor dingen die je minder aanspreken want ook hier moet je (bijvoorbeeld een naverwerking) educatief mee kunnen werken.

Lezing van kunstenaar Koen Broucke op de PHL!

Op vrijdag 14 oktober kwam kunstenaar Koen Broucke bij ons op de PHL een lezing geven betreffende het nieuwe museumproject dat rond ‘confrontaties’ zal draaien. Hij zal ons hierin op weg helpen en gaandeweg begeleiden en bijsturen. Deze lezing was de eerste stap in dit proces.

Het museumproject zal plaatsvinden in ‘Het Stadsmus’ in Hasselt dus hij begon dan ook met een toelichting van dit museum. Hij vertelde een beetje over het museum zelf (het gebouw) en hun vaste collectie. Ook wees hij erop dat we confrontaties binnen onszelf kunnen ontdekken, dat het niet enkel de meest voor de hand liggende confrontatie moeten zijn.

Om tot een goed eindproduct te komen heb je uiteraard eerst een grondig onderzoek nodig. Hij startte na zijn inleiding dan ook met het vertellen hoe hij bij zijn eigen werk tot een eindproduct komt. Hij vertelde over een project waar hij momenteel mee bezig is, genaamd ‘De Brug’. Dit project vindt plaats in de hal van een hotel in Gent. Hij legde de nadruk vooral op het denkproces en het ontwerpproces om ons duidelijk te maken dat zelfs een gekend kunstenaar dit deel van het proces nooit overslaat.

Hij vertelde dat het werk voor hem alleen op een gegeven moment te veel werd dus daarom heeft hij ‘Atelier Broucke’ opgericht. Hier werken meerdere mensen om het werk voor hem wat te verlichten. Atelier Broucke werkt momenteel aan project ‘De Brug’ en dus niet Koen Broucke alleen.

 Hierna toonde hij ook nog enkele andere werken van hem waaronder een project over een ‘achtergestelde’ sociale buurt in Gent die ‘Moscou’ heet. Wat hij deed was, met de mensen uit die sociale wijk braambessen en netels gaan plukken zodat er een band ontstond tussen hen. Van deze braambessen werd dan sap gemaakt en van de netels werd soep gekookt. Iedereen uit de wijk kon dan gezellig samen braambessensap en netelsoep drinken. Dit had ook tot doel om de band tussen de gezinnen sterker de maken. Hier zie ik persoonlijk al een confrontatie tussen enerzijds de kunstenaars en zijn ‘project’ en anderzijds de confrontatie tussen de mensen die deelnemen zelf.

Ook vertelde hij over een fictief persoon die hij persoonlijk verzonnen had namelijk: ‘Achille Kerkhaven’. Deze persoon komt uit Kontich en heeft zelfs een facebookprofiel! Op deze pagina wordt beschreven hoe Lourdes een belangrijke rol in Achilles leven speelt (Mariagrotten) en dat duidt op een erg goede uitwerking van Broucke ’s idee. Achille maakt perfecte kopieën van de Mariagrotten uit Lourdes maar deze zijn tegenwoordig niet erg populair meer bij het grote publiek. Broucke toont hiermee dus aan hoe belangrijk een concept kan zijn.

Tot slot vertelde Koen Broucke dat hij momenteel exposeert in het cultureel centrum van Hasselt. Deze expo heet ‘In Residence’. Hij heeft hier niet echt veel over verteld maar dat vind ik persoonlijk ook niet nodig want het is beter dat we met eigen ogen gaan kijken naar zijn werk.

Ik was persoonlijk al fan van Broucke want zijn stijl spreekt me erg aan. Ondanks dat ik deze lezing af en toe een beetje aan de saaie kant vond, is het wel een hele eer dat een kunstenaar van dit niveau tijd wil maken om ons te begeleiden bij dit project! Ik heb al enkele ideeën gekregen voor mij eigen uitwerking dankzij zijn gedetailleerde beschrijving van enkele van zijn ontwerpprocessen.

Ik zou persoonlijk willen verder gaan op het concept van een fictief persoon en dan de confrontatie aangaan tussen die fictieve persoon en mezelf bijvoorbeeld. Dat die fictieve persoon dan een andere kant van mezelf belicht die ik in het dagelijkse leven niet durf zijn.

Lerarenrondleiding in Z33

Woensdag 12 oktober 2011 konden we deelnemen aan een rondleiding in Z33 die speciaal werd georganiseerd voor leerkrachten en toekomstige leerkrachten en was volledig kostenloos. Deze rondleiding draaide rond de nieuwe tentoonstelling die 'Architecture of Fear' heet.

Deze expo is ontstaan uit het onveiligheidsgevoel van de maatschappij. Eerder heeft Z33 al tentoonstellingen georganiseerd in diezelfde lijn (namelijk 'Alter Nature') maar deze  is echt het hoogtepunt binnen dit thema. Mensen worden tegenwoordig opgejut via de media en worden gewaarschuwd om voorzichtig te zijn want er dreigen bijvoorbeeld terroristische aanslagen, ziektes,... De werken in deze tentoonstelling belichten de verschillende soorten van angst die er heersen in het dagdagelijkse leven.

Dit wordt in beeld gebracht op zowel een artistieke manier, als op een wetenschappelijke manier.
De tentoonstelling bestaat namelijk uit verschillende soorten werken: film, foto, grafieken,...

Bij de wetenschappelijke benadering laten een aantal beeldende gafieken zien hoe bang we voor iets zijn (bijvoorbeeld voor terrorisme, om kanker te krijgen,...) en hoe groot de kans is dat we EFFECTIEF te maken krijgen met deze angst. Je kan dan duidelijk zien dat de dingen waar we meer kans op hebben (zoals sterven aan de gevolgen van de klimaatopwarming) we minder schrik voor hebben dan bijvoorbeeld een crash met een vliegtuig.

De beeldende kant van de tentoonstelling bracht de angst dan weer wat artistieker in beeld door scènes van een film na te bootsen in maquettes,...

Ik vond het een interessante rondleiding omdat dit thema mij erg aanspreekt. Het is een actueel thema dat vaak toch taboe blijft. Ik had hoge verwachtingen omdat ik vorig werk van de kunstenaars kende en die verwachtigen zijn ruimschoots ingewilligd. Aan de andere kant wist ik ook niet goed wat ik kon verwachten en vroeg ik mij af HOE ze dit in beeld hadden gebracht.

Ik vind dan ook dat dit zeer goed is gebeurd. De verschillende benaderingen (zowel wetenschappelijk als beeldend) vond ik goed gekozen. De tentoonstelling doet je echt beseffen dat we beter voor andere dingen schrik zouden hebben dan de zaken waar we effectief angstig voor zijn.

Als ik al een leerkracht was, zou ik zeker met mijn leerlingen deze tentoonstelling gaan bezoeken. Het wordt dringend tijd dat jongeren wakker worden geschud en gaan beseffen waar aan gewerkt moet worden. Angstig zijn is 1 ding maar er ook effectief iets aan proberen te doen, is een andere zaak.

Ik zal ook nog wat beeldmateriaal toevoegen.

Leerkrachtennamiddag in Z33!

Op woensdagmiddag, 12 oktober is er een lerarenrondleiding in Z33. Hier loopt een tentoonstelling met de naam 'Architecture of Fear'. Ik heb wat informatie opgezocht over de tentoonstelling en ben tot de ontdekking gekomen dat deze over de angst in de maatschappij gaat. Over de opgeblazen berichten in de media en hoe die invloed hebben op ons algemeen veiligheidsgevoel. Ik heb ook met enkele medestudenten al besproken wat de tentoonstelling zou kunnen inhouden.

Ik vind dit persoonlijk wel een zeer interessant thema omdat dit zeer actueel is maar tegelijkertijd ook taboe. Mensen hebben vaak moeite om te praten over hun angsten, schamen zich vaak om toe te geven dat ze schrik hebben of ergens bang voor zijn.

Mijn verwachtingen hieromtrent zijn hoog. Ik verwacht dat ik, aan de hand van deze tentoonstelling, er achter kan komen hoe het zit met ons veiligheidsgevoel en hoe wij ons laten beïnvloeden door op sensatie beluste berichten die via verschillende media de wereld in worden gestuurd.

Ik verwacht misschien ergens ook om iets te leren over mijn eigen gevoel van veiligheid. Dat ik mij ga herkennen in de situaties die geschetst worden.

Ik heb ook al eens gekeken van welke kunstenaars er werken tentoongesteld worden en ik verwacht toch wel kunst met een grote K. Tussen de kunstenaars zitten toch niet de minste! Als je eerdere projecten bekijkt van bijvoorbeeld Kin-Wah Tsang (die toch wel al over heel de wereld heeft tentoongesteld) liggen de verwachtingen wel hoog.

Ik kijk echt uit naar morgen middag en ik hoop dat mijn verwachtingen ingewilligd worden.

Erfgoed in het Stadsmus

Muur met bekende Hasselaren

Op maandag 3 oktober 2011 hebben we, naar aanleiding van het museumwerk, het Stadsmus in Hasselt bezocht. Dit museum draait rond de geschiedenis van de stad Hasselt. In dit museum gaat de tentoonstelling van de leerlingen PO van de PHL en de KLIM door. Het thema van dit jaar gaat over 'confrontaties'.We zijn in het museum op verkenning gegaan naar geschikte locaties en naar geschikte verbanden om een werk te ontwikkelen. Dankzij de ruime erfgoedcollectie van het Stadsmus heb ik al enkele ideeën klaar. Het museum biedt een hele reeks thema's aan zoals: Hasselt werkt, Hasselt feest, Hasselt gelooft,... Hierdoor zijn er vele soorten confrontaties mogelijk.

Zaal: 'Hasselt verdedigt'

Ik vind dit persoonlijk een heel tof museum. Je kan hier echt dingen ontdekken die je anders niet zou weten over de stad. Ook de collectie rond de religie in Hasselt vind ik heel interessant. Hasselt staat immers bekend voor zijn geloof (Virga Jesse). Al deze relikwieën geven een mooi beeld over hoe dit zich manifesteert door de eeuwen heen.




Ik zou dit museum zeker aanbevelen aan anderen omdat je zo meer te weten komt over de geschiedenis van de streek. Ook voor kinderen (aan de hand van 'het Stadsmussenkussen') is dit een zeer tof museum om te bezoeken. Kinderen kunnen het museum spelenderwijs, geheel op hun niveau ontdekken. Ook is het museum gratis dus er is absoluut geen excuus om hier niet aan erfgoededucatie te willen doen!

Foto's Contour Mechelen

Ik heb nog enkele foto's toegevoegd die ik tijdens de tour gemaakt heb. Ik heb de foto's van de werken die ik echt goed vond geupload.

30/09/2011 Contour Mechelen

Op vrijdag 30 september zijn we met een aantal studenten van de klas 2PKV richting Mechelen getrokken. Je kan er de tentoonstelling 'Contour 2011' bezoeken. De start van de activiteit is aan het station van Mechelen Nekkerspoel. Voor studenten kost deze tentoonstelling slechts 2 euro.
 'Contour 2011' is een audio- visuelekunsten tentoonstelling van verschillende kunstenaars. De werken staan niet op één locatie maar verspreid over heel de stad. Zo kan je in ook ineens kennismaken met de stad Mechelen. 'Contour' gidst je langs verschillende plekken in de stad zoals bijvoorbeeld een school en een kerk. Je krijgt bij de start een boekje waar achterop het stadsplan van Mechelen staat. Hierop staan nummers waar je de werken kan vinden. Het is dus even zoeken soms.

De werken bestaan uit een combinatie van geluid en beeld. Niet enkel digitaal beeld komt aan bod, ook het oudere '16 mm film' wordt gebruikt. Ook is er vaak beeldend werk bij.

Als ik heel eerlijk mag zijn, kon deze tentoonstelling mij absoluut niet bekoren. Ik had hoge verwachtingen omdat medestudenten zeiden dat het spectaculair was. Misschien had ik dus té hoge verwachtingen. Ik had moeite met de werken te begrijpen, ondanks dat er een prima uitleg gegeven werd op de i-pads die overal hingen. Audio- visuelekunst is niet echt mijn ding maar ik ben er toch naartoe gegaan met een goed gevoel. Een gevoel waarmee ik niet ben teruggekeerd.

Ik vond het wel leuk dat het op meerdere locaties was maar ik vond het persoonlijk geen meerwaarde geven aan de tentoonstelling. Ook kon ik vaak de band tussen het werk en de locatie niet goed vatten.

Het werk met bewegingslijnen op het liedje 'Jailhouse rock' van Elvis Presley, vond ik het beste. Het concept hierachter vond ik het leukst. Het was een groot scherm met allemaal bewegende lijnen, een schets die getekend werd eigenlijk. Die lijnen waren dan eigenlijk de bewegingen van Elvis Presley die het liedje brengt.

De 'hypnoseschijven' op de eerste verdieping van de school vond ik ook wel iets hebben. Het ware grote zwart-witte schijven die aangedreven werden door een fiets aan de achterkant. Als je de pedalen van deze fiets bewoog, gingen de schrijven aan het draaien en kreeg je een hallucinerend effect.

Als ik volgend jaar zou mogen kiezen of ik 'Contour' aandoe, vrees ik dat het voor mij een 'nee' zal zijn. Ik vond het een leuk concept maar het was gewoon niet echt mijn ding. Ik ben wel blij dat ik er eens geweest ben want nu weet ik tenminste dat dit minder mijn ding is.

Ik heb ook enkele foto's gemaakt van de tentoonstelling die ik zal bijvoegen.

Contour Mechelen

Morgen is het zover. Contour Mechelen.
We hebben met enkele van de klas afgesproken om samen te gaan, dat leek ons leuker dan allemaal apart. Ik heb hoge verwachtingen omdat ik van medestudenten gehoord heb dat het best spectaculair is. Dat het door de hele stad is, spreekt me wel aan, zeker omdat het mooi weer wordt. Een buiten activiteit is altijd interessanter omdat je dan ook met het licht van buiten zit en niet met kunstlicht in een gallerij of museum. Ik heb al info opgezocht en weet dat het beeldende kunst vermengd met audio en video zal zijn maar ik zoek niet graag teveel op op voorhand want ik laat mij liever verrassen. Ik ben benieuwd!

Cultuurblog!

Hallo iedereen!

Welkom op mijn blog.
Hier zal ik het komende jaar al mijn culturele ervaringen delen.
Hope you will enjoy it!

Asunta